ÇOCUKLARIMIZIN EMANETİ

Bu sene tatile Datçanın Emecik köyüne gittim. Otelden memnuniyetim 10 üzerinden 5 olsa da denizi ve havası o kadar muhteşemdi ki herşeyi unutturdu. Deniz o kadar temiz ki 3-4 metre derinlikten bile dibi net bir şekilde görünüyor.

Datçadaki tatilimiz bitince Didime geçtik. 2006 yılında oranın denizi de tıpkı Datça denizi gibi tertemizdi. Fakat bu gidişimde şok oldum. O canım deniz gitmiş yerine bulanık, pis bir su gelmiş. İngilizler Didimi resmen istila etmişler. Heryerde İngilizce şarkılar, İngilizce konuşmalar, lokanta ve kafelerde İngilizce menüler vs. Pilajda şemsiyeden kum görünmez olmuş, o denli kalabalık.

Arkadaşlar lütfen vatanımıza, dinimize, dilimize, doğamıza sahip çıkalım. Denizlerimize ılımış biralarımızı dökmeyelim, boşalan şişelerimizi atmayalım, tuvaletimizi denizlere yapmayalım, peçetelerimizi denize atmayalım, sigaralarımızı denizlere fırlatmayalım. Çocuklarımızı hiç mi düşünmüyoruz. Unutmayalım ki ülkemiz bize dedelerimizden miras değil, çocuklarımızdan emanettir. Tertemiz denizlere girmek varken neden şişeler arasında, bulanık, sigara izmaritleri yüzen denizlerde yüzelim? Tamam denizler kendi kendilerini yeniliyor ama bu sandığımız kadar çabuk olmuyor. On yıllar süren bir zaman içinde oluyor bu temizlenme.

İş sadece denizle bitmiyor. Sahillerimizi de temiz tutalım. Çünkü sahile vuran bir dalga ne varsa alıp götürüyor. Sahile attığımız her çöp denize atılmış gibi oluyor.

Uzun lafın kısası, lütfen biraz daha düşünceli olalım. Tertemiz denizlerde yüzerken stres atalım. Yoksa deniz anaları ve yosunlar arasında yüzmek zorunda kalacağımızı unutmayalım.

                                                                                                                                               Sıradan Biri